W 2021 roku, jako dziennikarka-regionalistka, realizowałam cykl reportaży pt. „W KUJAWSKO – POMORSKIEM Z OSKAREM KOLBERGIEM POD RĘKĘ”, na który otrzymałam stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Opisując Krajnę, nie mogłam nie zawitać do Byszewa. Wtedy w rozmowie z księdzem proboszczem dowiedziałam się, że Matka Boża w Sanktuarium w Byszewie, nazywana Królową Krajny, ma ten tytuł od niepamiętnych czasów. I trudno było się doszukać informacji od kiedy jest on używany.
KRAJNA TO REGION HISTORYCZNO-ETNOGRAFICZNY. Jeden z ośmiu regionów etnograficznych województwa kujawsko pomorskiego, w którym mamy też jeszcze: Kujawy, Pałuki, Kociewie, Ziemię Dobrzyńską, Ziemię Michałowską, Ziemię Chełmińską i Bory Tucholskie. Na Krajnie, podobnie jak na Ziemi Michałowskiej, Chełmińskiej i Dobrzyńskiej, wskutek wielu zawieruch wojennych i wielowiekowej niewoli, szybko zaniknęła kultura ludowa. Niewiele jest n.p. śladów po tradycyjnym, krajeńskim stroju ludowym. Te, w których dzisiaj pokazują się zespoły kultywujące krajeńskie tradycje, to tak jak strój w którym i ja dzisiaj występuję – stroje rekonstruowane.
Ale ma Krajna swój przepiękny FUNDAMENT – Sanktuaria Królowej Krajny w Górce Klasztornej i w Byszewie.
Podział administracyjny Polski w latach 70. XX wieku – stworzył niejako dwa krajeńskie obszary – Krajnę Złotnicką w Wielkopolsce, z pięknym sanktuarium w Górce Klasztornej, gdzie Matka Boska Górecka także tytułowana jest – Królową Krajny oraz sanktuarium w Byszewie – Matki Boskiej Byszewskiej – Królowej Krajny na terenie Krajny Nakielskiej